Allemaal tranen

(Verhalen, 1972)

Een twintigtal korte verhalen en schetsen, in hun realisme zowel tragisch als humoristisch, die tussen 1969 en 1972 werden geschreven. Enkele van de verhalen, zoals Tigertits Rosie zijn min of meer autobiografisch.

uit recensies over Allemaal tranen:

Uit Bleekers zomer bleek al dat zij nooit moraliseerde, maar bij Allemaal tranen kun je iets verder gaan en zeggen dat zij in haar herhaling uiterst demoraliserend is(...) Zij heeft slechts een advies, zo zij al advies heeft, aan alle Bleekers: haal, als je vrouw even de kamer uit is, snel één steek van haar breiwerkje af. En weet daarna van niks. Je zult zien hoe het oplucht. En bij dat advies blijft het dan. Gelukkig, anders zou je mooie zinnen moeten missen, zoals in het verhaal Jezus is een nul, over een woedeuitbarsting van Jezus onder de mensen: 'Over tante Betje liet Hij een nachtvorst gaan en toen Hij zag dat de huizen van tante Betje op de veiling een ton opleverden welke bij uitvoering van haar testament naar de dierenbescherming ging en niet naar de Kerk, werd Hij zo boos dat Hij blindelings ellende begon te strooien.' In Mensje van Keulens verhalen heeft deze Jezus stevig huisgehouden, daar is geen ontkomen aan.
- Gerrit Komrij in Vrij Nederland.

Uitgangspunt is meestal een situatie, die door zijn vanzelfsprekendheid onmiddellijk aandacht trekt. Dan treedt er haast ongemerkt verdieping op: op keihard, schijnbaar gevoelloze manier worden ons eigenschappen van de menselijke aard voorgehouden, die vaak verdriet en eenzaamheid veroorzaken, soms ook ontroeren door het klein geluk. Elk verhaal leidt tot onthutsende bewustwording; het is af en puntgaaf.
- C.M. Spijkers in Ned. Bibliotheek- en lektuurinformatie.

De indrukwekkendste bundel korte verhalen die ik in de laatste jaren heb gelezen.
- Simon Carmiggelt in Het Parool.

[een fragment uit Allemaal tranen]