Titus raakt zoek |
|
Titus raakt zoek (2004, met illustraties van Jan Jutte) Titus houdt ervan om met een tak te lopen. Hoe groter hoe mooier. Zijn vrouwtje struikelt er soms bijna over. Dat is niet Titus' bedoeling want hij houdt veel van zijn vrouwtje. Op de dag dat er een tentoonstelling van haar schilderijen wordt geopend, gaat hij met haar mee naar de stad. Met de bus. Maar...er gaat iets mis! "Geestig en aandoenlijk hondenverhaal van het duo dat Tien stoute katjes maakte, in 2001 bekroond met het Gouden Penseel." illustratie © Jan Jutte "Voor wie van honden houdt is Titus raakt zoek een feest van herkenning. Maar ook voor wie niks van honden moet hebben, is het boek een aanrader. Vertedering verzekerd. Want de eigenwijze teckel Titus is onweerstaanbaar. Dit vooral door de alleszeggende tekeningen van Jan Jutte. Maar ook door de hartverwarmende manier waarop Mensje van Keulen hem neerzet. Met recht een voorleesprentenboek voor alle leeftijden!" Arno Heesakkers - Brabants Dagblad fragment uit Titus raakt zoek: Titus dook onder de rokken van de tafels door, glipte langs een klapdeur en belandde in een grote keuken. 'Kijk nou eens, ' riep een koksjongen, 'daar gaat een rollade.' 'Bah, wat flauw,' zei een dienstmeisje. 'Is hij flauw?' zei de jongen. 'Dan doen we er zout en peper op en flink wat knoflook.' 'Bah,' zei het meisje, 'ik wil met jou nooit meer uit.' Ze zette haar dienblad neer om Titus op te pakken, maar Titus zette het op een lopen. Hij kwam in een gang terecht die er links en rechts hetzelfde uitzag. Hij kon niet zien of ruiken in welke richting de uitgang was. Maar wat hij wel rook was een dame met een luchtje dat hem aan Barbara deed denken en hij dribbelde achter haar aan. Ze stapte in de lift en omdat ze zichzelf in de spiegel bewonderde, merkte ze niet dat hij achter haar stond. Pas in haar kamer ontdekte ze dat ze niet alleen was. Ze slaakte verrukt een kreet, nam Titus op schoot en begon hem met twee handen te aaien. Titus voelde haar lange nagels en haar ringen, waarvan er één te wijd was, zodat er telkens een paar van zijn haartjes onder schoven. |
:: het werk van Mensje van Keulen verschijnt bij Uitgeverij Atlas, Amsterdam :: |