(1994 Gedichten; met illustraties van Jan Jutte)
Een boek over een familie: vader en moeder, opa's en oma's, tantes en ooms, wat neven en wat nichten en wat beestenspul. Van ieder is een bijzonder portret geschreven en Jan Jutte tekende van allemaal een staatsieportret.
En dit vinden een paar andere mensen:
Natuurlijk is Snottebel Lies in de eerste plaats een uitgebreid portret
in dichtvorm van een opmerkelijke familie plus huisdieren, maar door
de illustraties van Jan Jutte (winnaar gouden penseel 1994) 
is het ook een
getekend familieportret. Mensje van Keulen beschrijft een vreemd gezelschap
in lange rijmen die het vooral als voorleesverzen goed doen. De toetjesoma,
de bezeten breiende tante, de smerige Lies, en de vieze tante Sofie, het
is alles bij elkaar een eigenaardig stelletje mensen. Als je de getekende
versie van dit groepje van Jan Jutte naast, onder en boven elkaar op een
groot wit vel zou afdrukken, zou dat een moderne 'Nachtwacht' opleveren.
-
Aukje Holtrop in Vrij Nederland
In zorgvuldig opgebouwde verzen, waarin de zinnen elkaar in een prettig ritme opvolgen, wordt een complete familie geschetst. Iedereen heeft zo zijn eigenaardigheden. Moeder bijvoorbeeld kijkt, voordat zij naar huis gaat, onder alle bureaus in haar kantoor. Haar kind heeft zich daar ooit eens verstopt:
De hele nacht heeft ze toen met mijn vader
op straat gezworven in de winterkou.
Maar wie mij 's morgens vond, dat was de werkster
die onder het bureau stofzuigen wou.
Een prachtige dichtbundel.
- Selma Niewold in De Volkskrant