| Het
                    andere gezicht  | |
|  | Het andere gezicht (verhalenbundel, 2003) Op 1 maart 2003 verscheen de gebonden uitgave van ‘Het andere gezicht’. In 'Het andere gezicht', de eerste verhalenbundel van Mensje van Keulen sinds 1983, komen alle aspecten van haar vertelkunst aan bod.De bundel bevat mysterieuze verhalen, maar ook weergaloze uitsneden uit het dagelijks leven, die in hun warme realisme doen denken aan het allerbeste van Raymond Carver. 
	      Inderdaad zijn de dialogen waarachtig, zijn deze uitgebeende
	      verhalen dwingend geschreven, is het opgeroepen verdriet vaak peilloos,
	      is de
	    suggestie knap aangewend. Maar de grote kracht van deze verhalen is dat
	    de tragiek
	    en de horror - vaak vallen ze samen - onder je huid gaan zitten (...)
	    Meesterschap (...) 'Het andere gezicht' toont nog eens hoe dom degenen
	    zijn die zich
	    blind staren op een brede roman en daarmee voorbijgaan aan de genietingen
	    die het korte verhaal kan bieden. Zachtzinnig wrang en gevoelig geestig. Een sieraad van onze literatuur.
         Voor deze verzameling verhalen nemen wij onze hoed diep af. De
        uitgever waagt de vergelijking met de keizer van het korte verhaal, Raymond
        Carver,
        en dat is ditmaal eens niet te boud gesproken. Een geraffineerde opbouw
        wordt steevast gevolgd door een uiterst suggestief einde. Mensje van Keulen beheerst het verhaal als weinig anderen (…)
        De techniek is beproefd: weglaten, omcirkelen en dan onverhoeds toeslaan.
        Maar doe het maar eens zo beheerst en doeltreffend als zij dat doet.
        Koelbloedig, maar nooit zonder mededogen. 
 
 Situaties worden fijnzinnig geënsceneerd als dramaturgische pareltjes
        (…) Of van Keulen nu vertelt over het levenslange lijden van en
        verminkte vrouw, over het bevreemdend mededogen van een poetsvrouw voor
        haar bazin of over de walg van een au-pairstudente, altijd combineert
        ze de precieze lengte met het bijhorende tempo van sprookjesachtige miniatuurtjes
        als ‘De plankenvloer’ of ‘Prima la musica’ tot
        de spannendste eenzaamheid van ‘Niemandsland’  Ik weet niet wat het is, maar ik smul ervan, van deze verhalen en van
        deze wijze van vertellen. Het is zo raak, zo midden in de roos, zo exact
        neergezet en dodelijk getroffen, beter bestaat niet, erger kan niet,
        mooier hebben we niet in huis.   Ondanks al dat realisme is de bundel nergens kil. Integendeel: het is
        warm, sfeervol en van een breekbare schoonheid.  Dat klinkt zorgelijk allemaal, maar zoals altijd heeft Mensje van Keulen
        een lichte, montere toon weten te treffen, die deze verhalen van hun
        zwaarte verlost. Bovendien zorgt het thrillerelement dat ook deze keer
        royaal aanwezig is, voor een aangename dosis spanning en sensatie.  Het odium van binnenhuisrealiste heeft de schrijfster allang van zich
        afgeworpen. (…) De verrassing is vaak gebaseerd op een plotselinge
        kanteling van de verwachting van de lezer. Zoals in het eerste verhaal
        de verminkte hoofdpersoon plotseling resoluut uit haar slachtofferrol
        stapt, wordt de lezer vaker beetgenomen. (…) Maar los van de psychologie,
        zijn haar nieuwe verhalen vooral een groot plezier om te lezen. Vakkundig,
        trefzeker, vol mensenkennis, humoristisch en met een olijke draai aan
        het eind.  NB Over het ontstaan van Prima la Musica, een van de verhalen uit Het andere gezicht, leest u meer in een aflevering van de in Trouw verschenen rubriek Zelfkritiek. Een eerdere versie van het verhaal is hier te vinden. | 
| :: het werk van Mensje van Keulen verschijnt bij Uitgeverij Atlas, Amsterdam :: |